بیماری سیاه زخم و درمان آن - آرش بلاگ

به گزارش آرش بلاگ، بیماری سیاه زخم مسری، مهلک و سریع می باشد، اوایل آن با ساعات اول بیماری باد سرخ چندان توفیری نخواهد داشت، ولی در سیاه زخم آن نقطه اولیه که شروع به خارش می کند، مانند یک نقطه سیاه به قدر ته سنجاق

نویسنده: احمد حاجی شریفی

بیماری سیاه زخم مسری، مهلک و سریع می باشد، اوایل آن با ساعات اول بیماری باد سرخ چندان توفیری نخواهد داشت، ولی در سیاه زخم آن نقطه اولیه که شروع به خارش می کند، مانند یک نقطه سیاه به قدر ته سنجاق که دور آن را قرمزی احاطه کرده به نظر می رسد و اگر این نقطه ته سنجاقی را در آن ساعت اول بتوان بیرون آورد مشاهده می شود که مانند یک نخ باریک خواهد بود، که همان ریشه است که دقیقه به دقیقه بر فشار درد و بزرگی دانه سیاه زخم و شدت تب و ناراحتی می افزاید. در این حال باید فوری به پزشک مراجعه کنید تا با وسایل موجود آن را بی حس (کرخ) کرده و با پنس و یا انبرک نوک تیز، آن را بیرون آورد.

بیشتر بخوانید:بیماری سیاه زخم- علائم، نشانه ها و درمان

بیمار مرتب باید فقط شیر بنوشد ولو ان که استفراغ کند. اطراف دانه را با اکتیول چرب کرده و با پارچه سفید و تمیزی روی سیاه زخم را بپوشانید تا مگس بر روی آن ننشیند و دیگران آلوده نشوند. ضمادهای متعدد و پختنی های گوناگونی را از قبیل: حلوا، ماست، خمیر آرد جو، کوبیده کاسنی تازه، ضماد نشاسته و گل خطمی بر روی آن بگذارید که خوب اطراف دانه پخته و نرم شود، بعد با نوک پنس ریشه را بیرون بیاورید یا با فشار سعی کنید که دانه سیاه بیرون بیاید و پنبه آلوده و یا عفونت های چسبیده به پارچه را باید در فاضلاب انداخت که دیگران آلوده نشوند. باید سرم ضد سیاه زخم را تزریق کرد و به هر وسیله که ممکن است ریشه این دانه موذی را بیرون آورد و جای آن را که البته مدتی زخم است با پماد اکسید دوزنگ پانسمان کرد و با محلول مرکور کرم و یا پرمنگنات شستشو داد تا بهبود یابد و مواظب باشید که هیچ گاه آب سرد بر زخم نزنید، ضمناًً اگر سیاه زخم در مرحله اوایل و شروع بوده و هنوز سیاه نشده و قرمز و تازه است، باید نیشتر عمیق بر آن بزنید تا خون فاسد خارج شود، بعد گِل ارمنی، مازو و شعب یمانی را کوبیده و با عسل آمیخته و بر آن ضماد کنید.

* نیشتر عمیق بزنید تا خون های فاسد خارج شود، بعد آرد گندم یا جو را با سکنجبین خمیر کنید و روی آن بگذارید.

منبع مقاله :

حاجی شریفی، احمد، (1395)، دائرة المعارف گیاه درمانی ایران، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ پازدهم.