درباب مسائل داروسازان جوان در داروخانه ها - آرش بلاگ

به گزارش آرش بلاگ، واقعیت این است که بیش از 85 درصد فارغ التحصیلان داروسازی برای ادامه شغلشان اقدام به راه اندازی داروخانه می نمایند. چه بخواهیم و چه نخواهیم راه اندازی داروخانه برای داروسازان حرف نخست را می زند چرا که به اسم یک منبع مهم کسب عایدی تلقی می گردد. از طرفی این موضوع قرار است به اسم یک حرفه مادام العمر برای داروسازان مطرح گردد. این موضوع را از دو جهت می توان مورد آنالیز قرار داد. یکی از نظر مسئولین و دیگری از نظر خود داروسازان.

درباب مسائل داروسازان جوان در داروخانه ها

واقعیت این است که بیش از 85 درصد فارغ التحصیلان داروسازی برای ادامه شغلشان اقدام به راه اندازی داروخانه می نمایند. چه بخواهیم و چه نخواهیم راه اندازی داروخانه برای داروسازان حرف نخست را می زند چرا که به اسم یک منبع مهم کسب عایدی تلقی می گردد. از طرفی این موضوع قرار است به اسم یک حرفه مادام العمر برای داروسازان مطرح گردد. این موضوع را از دو جهت می توان مورد آنالیز قرار داد. یکی از نظر مسئولین و دیگری از نظر خود داروسازان. در این نوشته سعی می کنیم این موضوع را از دو طرف ماجرا آنالیز کنیم.

بنا به تعریف یک داروساز در داروخانه ها باید بر تمام فعالیت های داروخانه نظارت داشته باشد مهم تر از همه اینکه باید به بیماران مراجعه نماینده در داروخانه به خوبی رسیدگی کند. حال که موضوع را که از نطر تئوری آنالیز کردیم بد هم نیست واقعیتی که در حال اتفاق افتادن در داروخانه هاهست را هم ببینیم. در داروخانه ها عملاً داروساز به اسم یک فروشنده و یا بهتر بگویم صاحب مغازه تلقی می گردد . همه کارها را نسخه پیچ ها انجام می دهند. از دریافت نسخه ها از بیماران تا مشاوره های دارویی! عملا جای یک داروساز را پر نموده اند!بی خود هم نیست که برخی هایشان ادعای داروساز بودن دارند و احساس می نمایند که آنها در عدم اجازه برای راه تاسیس داروخانه ظلم شده است! این درحالی است که مسائلی چون تجویز داروها به بیماران و به طور کلی مسائل مربوط به بالین مربوط به داروسازان می باشد و عملاً نباید اجازه داده گردد که کسان دیگری بر کار آنها دخالت نمایند و به اصطلاح درمورد مسائل فنی با انها بحث نمایند. از طرفی در بیشتر موارد زمانی که یک داروساز با پزشک تماس گرفته و موضوعی مانند تداخل دارویی را با او در میان می گذارد در بیشتر مواقع با بی توجهی پزشک روبرو می گردد و تشخیص داروساز را کم اهمیت جلو می دهند.

اما مشکل کجاست؟ چه شده است که اینگونه به کارهای داروسازان آن هم از نوع منفی اش با دقت توجه می گردد؟ واقعیت این است که رشته داروسازی کمتر از هر کدام از دیگر رشته های دکتر عمومی به مسائل بالینی مربوط می گردد. به عبارتی دیگر کمتر از 20 درصد کل مطالب آموزشی در دانشگاهها در ارتباط با مسائل بالینی و از جمله داروخانه هاست ولی بیشتر فعالیت های داروسازان پس از فارغ التحصیلی حول فعالیت در داروخانه ها می چرخدو اینجاست که با آموزش کم و البته نادرست این داروسازان به حال خود رها شده اند.

باید قبول کرد که بیش از 70درصد برای داروخانه داری احتیاج به فعالیت های اجتماعی و بازاریابی و صدالبته تجربه هست و تنها کمتر از 30 درصد آن در ارتباط با مسائل علمی و تخصصی است(البته می توان روی این موضوع بحث کرد) . لازم به شرح نیست که درحال حاضر مدیریت بازاریابی یک علم به روز است که احتیاج به آموزش دارد. به علت آموزش های بسیار ضعیف این موضوع در دانشگاهها عملاً داروسازان جوان برای داروخانه داری دست به دامن افرادی موسوم به نسخه پیچ می شوند تا با استفاده از تجربه های چندین و چند ساله آنها در راه اندازی و ایجاد داروخانه به آنها یاری نمایند. اینجاست که اصولاً سررشته امور از دست داروسازان بالاخص جوان و کم تجربه خارج می گردد عملا! همه کارهای داروخانه ها را نسخه پیچ ها انجام می دهند. وقتی که داروسازی با کار کمتر همان مقدار عایدی را داشته باشد با خود میاندیشد که بهتر است که اصلاً کار نکند! این موضوع آنقدر ادامه پیدا می نماید که تقریباً تبدیل به یک فرهنگ می گردد! انگار که ما عادت نموده ایم جای ارزش ها و ضد ارزش هایمان را عوض کنیم! همن مواقع هم هست که برخی ها با ادعای حمایت از مصرف نماینده خواستار حذف حق فنی از داروخانه ها می شوند.

حال این سوال پیش می آید که بالاخره باید چکار کنیم؟ آیا اصلاً رغبتی برای ایجاد تغییر وجود دارد؟ این مقدار رغبت عملاً در چه طیفی از داروسازان وجود دارد؟ شخصا! افراد جوان را بیشتر علاقه مند به این موضوع می دانم. برای ایجاد این تغییر چه باید بکنیم؟

همانطور که برای هر تغییری احتیاج به زمان هست اینجا هم نباید زیاد عجله کنیم.چرا که تغییرگران شرایط موجود قطعا از میان داروسازان پیشکسوت و قدیمی نخواهند بود و باید منتظر فعالیت داروسازان جوان در این زمینه باشیم. اما این داروسازان جوان احتیاج به آموزش دارند. اگر قرار است داروساز داروخانه دار تحویل جامعه دهیم باید بیشتر در این زمینه فعالیت کینم. باید مسئولین بیشتر در امر آموزش مدیریتی به دانشجویان داروسازی مبادرت ورزند تا مسئله مدیریت غلط که در کشور ماهم کم نیست از دانشگاه ها آغاز به اصلاح کند و به تدریج به متن جامعه نفوذ کند. اما آیا تنها این موارد می تواند به داروسازان در قطع ید افراد غیرحرفه ایی به این حرفه یاری کند؟ اینکه داروسازان داروخانه ها را به حال خود واگذارند و به دست نسخه پیچ ها دهند خود باعث ایجاد متاستاتیک مسائل برای داروسازان می گردد. به نظر باید مسئولین بیش از اینها بر حضور داروسازان در داروخانه ها نظاره کند، الزام به قرار دادن اتیکت با اسم داروساز یا مسئول فنی برای داروسازان در داروخانه ها می تواند این کم کاری را از طرف داروسازان حداقل بیشتر از اینی که هست نکند. از طرفی مسئولان باید با بیشتر کردن مقدار تبلیغات و فرهنگ سازی در خصوص وظایف داروسازان قشر عامه جامعه را با وظایف داروسازان و حقوق بیماران آشنا کند، تا از طرف مردم هم این وطایف دوبرباره تعریف گردد.

شاید با این کارها بتوان کمی به شرایط اسفبار داروسازی و داروخانه داری رسیدگی کرد و این امید کار و ادامه تحصیل در حرفه مجذوب کننده داروسازی را ممکن سازد.

منبع:http://noskheonline.com

ارسال به وسیله کاربر محترم سایت :reza9215

/ج

منبع: راسخون